RODZICE TO TAKŻE SZKOŁA

Świat jest podtrzymywany oddechemdzieci

śpieszących do szkoły

/Talmud/

Daj swojemu dziecku korzenie iskrzydła

Jak organizować dzieciom czas po lekcjach?

Dzieci nie lubią bezczynności. Po kilku godzinach wszkole chcą odpocząć, pobawić się, odprężyć. Pamiętaj jednak, że dla dziecka„odpoczynek” znaczy zupełnie co innego niż dla osoby dorosłej. Jeśli nie ma corobić, nudzi się, a to często prosta droga do grymasów, dąsów czy nawetagresji. Jak więc zorganizować dziecku czas po szkole, gdy nie można skorzystaćze świetlicy, kółek zainteresowań czy zajęć dodatkowych?

Część rodziców chętnie zapisuje swoje dzieci napozalekcyjne zajęcia zorganizowane. I dobrze, młody człowiek powinien bowiemprzebywać w towarzystwie rówieśników i rozwijać swoje zainteresowania. Cojednak robić
z dzieckiem, które na takie zajęcia nie chodzi? Warto się nad tym zastanowić izaproponować dziecku kilka opcji ciekawego i kreatywnego spędzania czasu. Nietylko zapobiegnie to nudzie, ale nauczy je także doceniać wolny czas iwłaściwie go wykorzystywać, a to umiejętność, która przydaje się przez całeżycie.

Kontakt zdzieckiem                 

Swoboda jest bardzo ważna, ale rodzic nie możezostawiać dziecka samego. Atmosfera w domu oraz styl życia całej rodzinypowinny ułatwiać dziecku rozwój i prawidłowe funkcjonowanie, a takżeprzygotowywać do samodzielnego podejmowania decyzji oraz dokonywania wyborów.Jeśli rodzice nauczą dzieci, jak prawidłowo korzystać
z dobrodziejstw czasu wolnego, te nigdy nie będą się one nudzić.

Rówieśnicy

Człowiek, jako istota społeczna, potrzebujetowarzystwa- rodziny oraz grupy rówieśniczej. Dzięki zabawom
z innymi osobami dziecko uczy się współdziałania, poświęcenia, dzieleniadostępnymi zabawkami, rozwiązywania konfliktów, pełnienia ról, nawiązywaniasatysfakcjonujących relacji, koleżeńskości czy serdecznego stosunku dootoczenia. W grupie nie ma miejsca na postawę egocentryczną, nastawioną nasiebie. Liczy się dobro ogółu. Dziecko ma też możliwość porównania siebie zinnymi, korzystania z ich zdolności, pomysłów, a także poszerzania zakresudoświadczeń i przeżyć, a przez to rozwoju sfery społeczno- emocjonalnej.Aktywne poznawanie świata wpływa również na jego rozwój intelektualny.

Postaw naruch

 Najlepiej jeślibędzie to ruch na świeżym powietrzu. Wiosną i latem warto wykorzystywać ciepłedni na długie spacery, wycieczki rowerowe, gry sportowe. Można takżezaproponować dziecku np. wspólną naukę gry w tenisa (jeśli w pobliżu znajdujesię kort), pływania (jeśli możemy pozwolić sobie na wizytę na basenie) lubjazdy na rolkach. Zimą dobrą rozrywką będą sanki, narty czy wypad na miejskielodowisko.

Pokażokolicę

 Jeślizaproponujesz dziecku wycieczkę do pobliskiego miasteczka, może nie uznać tegoza ciekawy pomysł. Ale jeśli będzie to wycieczka krajoznawcza, podczas którejpokażesz mu miejscowe zabytki (kościół, starówkę, ruiny zamku) i ciekawie onich opowiesz, dziecko na pewno nie będzie się nudzić i odbędziecie jeszczeniejedną taką wyprawę.

Gry i zabawyw domu

Obecnie do łask powracają gry sprawnościowe iplanszowe, rozwijające umysł- kreatywność, myślenie, planowanie, ale teżpozwalają na doświadczanie sukcesów i porażek- która to zdolność doprzyjmowaniu obu jest w późniejszym życiu bardzo przydatna. W zabawach możnakorzystać ze wszystkich przedmiotów w domu- tylko trochę wyobraźni ikreatywności potrzeba, aby kartoniki po butach, drewniane klocki albo guzikistały się przedmiotem zabawy.

Doceńkomputer i Internet

 Komputer iInternet to jedne ze zdobyczy XXI wieku, z którymi każde dziecko ma doczynienia. Korzystanie z nich
w sposób mądry i ostrożny może przynieść dziecku wiele korzyści. Wartopoświęcić trochę czasu i już we wczesnym dzieciństwie nauczyć pociechę odpowiedzialnegopodejścia do treści w Internecie. Dziecko nie powinno spędzać przed komputeremcałego wolnego czasu, ale pozwól mu na korzystanie z niego. Możecie wspólniegrać
w gry, stawiać pasjansa czy oglądać śmieszne filmy.

Telewizor tonie tylko wróg

 Podobnie jak zkomputerem, tutaj także wszystko zależy od podejścia. Telewizor to nie tylkowróg, przed którym należy strzec dziecko. Zanim jednak pozwolisz mu użyćpilota, zainteresuj się tym, jaki program zamierza oglądać.
A najlepiej znajdź chwilę czasu, obejrzycie go razem i potem o nimpodyskutujcie.

A może pieslub inny zwierzak?

 Rodzice częstoodmawiają kupna zwierzątka obawiając się, że po dwóch tygodniach młody człowiekstraci zainteresowanie czworonogiem. Jeśli jednak widzisz, że syn lub córkanaprawdę kocha zwierzęta, możesz rozważyć kupno psa, kota lub innegoczworonoga. Opieka nad zwierzakiem to nauka odpowiedzialności, która procentuje
w dorosłym życiu. A czas po lekcjach poświęcony na opiekę i zabawę z pupilemuchroni dziecko przed nudą.

Trochękultury

 Planującdziecku czas po szkole pamiętaj także o kulturze. Raz na jakiś czas wartowybrać się do muzeum, teatru lub kina. Razem wybierzcie tytuł, któryobejrzycie. Nie rób dziecku „niespodzianki” i nie zabieraj go naprzedstawienie, które twoim zdaniem „powinno” zobaczyć. Rozmowa zawsze zbliża.A ta dotycząca wspólnego spędzenie czasu wolnego - szczególnie.

Dzieckopowinno  po prostu pobyć w obecnościrodzica- przytulić się, posiedzieć obok, pomarzyć, poprzyglądać się rodzicowipodczas wypełniania codziennych obowiązków.

Jakskutecznie pomóc dziecku odrabiać lekcje?

Dobrze jest nauczyć dziecko pracy w odpowiednim rytmie. Gdy wraca dodomu ze szkoły, lepiej nie wymagaj od niego, żeby od razu odrabiało lekcje.Podaj mu coś pysznego do zjedzenia, porozmawiaj o tym, co wydarzyło się w ciągudnia. Pozwól mu odpocząć lub zrobić to, na co ma ochotę, na przykład wyjść napół godziny na podwórko lub pobawić się w domu. Jednak zabawa niech niezabierze zbyt dużo czasu. Na odrabianie lekcji nie czekajcie do wieczora, bowówczas dziecko będzie już zmęczone.

Po co?

·       Odrabianie lekcji jest ważne, ponieważ kształtuje szereg umiejętnościpożądanych w późniejszym, dorosłym życiu:

ü Wytwarza nawyk uczenia się,utrwalania i porządkowania wiedzy. To normalne, że dziecko nie zapamiętujewszystkiego, co było mówione na lekcji. Zadanie domowe ma na celu powtórzenie iutrwalenie tego, co danego dnia było najważniejsze.

ü Ćwiczy koncentrację icierpliwość.Przyglądanie się temu, jak dziecko pracuje, daje rodzicowi możliwośćpoobserwowania czy dziecko potrafi się skupić na wykonywanej czynności, czyumie zakończyć rozpoczęta pracę.

ü Uczy planowania,umiejętności gospodarowania czasem, dotrzymywania terminów i samodyscypliny. Warto jednak pamiętać, żetego uczymy przede wszystkim własnym przykładem.

·       Rodzicu wyrób w sobie nawyk sprawdzania co dziecko ma zadane każdegodnia. A w dziecku  pamiętania o tym, cozadają nauczyciele. Jest to ważne w przypadku zadań terminowych, np.:przeczytanie lektury do końca miesiąca, nauczenie się wiersza na przyszły poniedziałek,obserwowanie pogody przez miesiąc. Dla dziecka, zwłaszcza tego, które dopierozaczyna naukę w szkole, nie jest to wcale proste.

Gdzie?

·       Miejsce pracy powinno:

übyć jasne, ale bez możliwości wyglądania przez okno,

üdostosowane do wzrostu dziecka,

übyć uporządkowane, bez zbędnych przedmiotów, typu: zabawki, papiery,książki,

üzorganizowane tak, żeby to co potrzebne było łatwo dostępne, np.ołówki, kredki, długopisy w kubeczkach, linijka i kalkulator zawsze wszufladzie, na półce pod ręką słowniki, itp.,

üzaopatrzone w terminarz lub tablicę korkową, gdzie można umieścić różneważne informacje, o których trzeba pamiętać.

Kiedy?

ü Nie zaraz po powrocie zeszkoły, dziecko może być zmęczone, należy mu dać odpocząć jakieś pół godziny.Nie bezpośrednio po obiedzie czy innym obfitym posiłku, bo wtedy organizm jestnastawiony na trawienie.

ü Nie późno wieczorem, bo pogodzinie 20, gdy cały dzień za nami, nikomu nie myśli się dobrze.

ü Wybór właściwej pory dniajest bardzo ważny. Jeśli jest to zawsze ten sam moment, dziecku jest o wielełatwiej, zwłaszcza jeśli wie, że od tego nie ma odwołania. Nie może zastanawiaćsię nad tym kiedy ma siąść do nauki. Musi to być z góry ustalone. Jednak wkażdej rodzinie może być to inna pora, gdyż jest to zależne od wielu czynników(powrotu ze szkoły i z pracy, godziny rozpoczęcia lekcji, innych zajęć).

·         Wykształć w dziecku  pożądanezachowania:

ü Rozpoczęcie odrabianialekcji;

ü Odrabianie we własnympokoju;

ü Skończenie pracy wodpowiednim czasie;

ü Poprawność (jakość pracy;)

ü Samodzielne spakowanieplecaka;

ü Sprzątnięcie biurka poskończeniu pracy.

Dlaczego warto czytać dzieciom?

Dziecko, któremu rodziceczytają książki tworzy swój własny świat, samodzielnie kreuje i identyfikujegłównego bohatera, razem z nim przeżywa jego przygody. W filmie czy grzekomputerowej dziecko ma wszystko podane na tacy – nie musi mentalnie wysilaćsię, by zrozumieć przekaz. Są przesycone treścią, więc dziecko nie musiaktywnie angażować się w zrozumienie przekazu. Pozbawione prawdziwych emocji, powierzchownieodbierane dzieła audiowizualne nie są w stanie tak aktywnie wpływać na rozwójpsychofizyczny małego człowieka, jak potrafi to zrobić odpowiednio dobranaliteratura.

·       Czytanie kilkulatkowirozbudza w nim ciekawość świata i pomaga mu zrozumieć siebie
i innych.Wzory zachowańbohaterów bajkowych są przyjmowane przez najmłodszych bezkrytyczne – częstomożemy zaobserwować, że maluch odtwarza zachowanie ulubionej postaci bajkowej.Dzieci szybko uczą się poprzez przykład – naśladując.

·       Czytanie stymuluje rozwójmowy i usprawnia pamięć. Książki ubogacają tak bierny (rozumienie) jak
i czynny (mowa) słownik dziecka, poszerzając wiedzę o świecie i pomagając w tensposób odnosić sukcesy 
 w przedszkolu i w szkole. Czytaniepomaga także w przezwyciężaniu dysleksji.

·       Czytanie kształtujewrażliwość moralną dziecka. W ten sposób inwestujesz w moralny i intelektualny rozwój swojegodziecka. Dzieci którym rodzice regularnie czytają szybciej się rozwijają,łatwiej przyswajają wiedzę o świecie i ludziach, a także czują się bezpieczne ikochane.

·       Książki kształtują pozytywnyobraz siebie. Dzieckoczytając wraz z rodzicem może wykorzystać swoją wiedzę, przekonać się, jakwiele już potrafi i tym chętniej będzie uczyło się i poznawało nowe pojęcia.

·       Czytanie odpowiada równieżza budowanie szczególnego rodzaju więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami adziećmi.Wspólne czytanie jest formą spędzania czasu z dzieckiem. Co przynosi zarówno„korzyści natychmiastowe” jak i procentuje na przyszłość. Dzięki czytaniu całarodzina może wspólnie spędzać czas, z korzyścią dla wszystkich.

·       Wspólne głośne czytanie zdzieckiem pomoże mu pokonać wiele problemów wieku dorastania. W głośnym czytaniu chodzitak naprawdę o to, aby poświęcić dziecku swój czas, uwagę, a przy tym miłość.

Co robić, gdy dziecko nie chce chodzić do szkoły?

Przyczyny i objawy niechęci do szkoły

Strach przed pójściem do szkoły może mieć swoje przyczyny w:

·       problemach dziecka w nauce,

·       prześladowaniu ze strony rówieśników,

·       trudnościach w przystosowaniu się do nowego otoczenia,

·       problemach rodzinnych,

·       traumatycznym przeżyciu, takim jak śmierć kogoś w rodzinie dziecka.

To, że dziecko nie chcechodzić do szkoły może mieć podłoże w zaburzeniach psychicznych, takich jaklękowe zaburzenia separacyjne (rodzaj nerwicy lękowej) czy fobia społeczna, anawet depresja. Nie zapominajmy, że dziecko w szkole musi zmagać się także znowym otoczeniem, co wywołuje stres.

Oprócz tego, że dziecko nie chce chodzić do szkoły, możesz zaobserwowaću niego także inne objawy:

·       bóle głowy,

·       bóle brzucha,

·       mdłości,

·       napady płaczu,

·       zawroty głowy,

·       bóle w piersiach,

·       bóle stawów,

·       napady złości.

Te objawy pojawiają się,kiedy dziecko nie chce iść do szkoły. Mogą one także oznaczać inne choroby, alezwykle
w przypadku lęku przed szkołą, objawy mijają w momencie, kiedy dzieckodowiaduje się, że nie pójdzie do szkoły.

Oprócz tego, powyższe objawy wskazują na strach przed szkołą, jeślirównocześnie:

ü dziecko rozwija się i rośnieprawidłowo,

ü dziecko nie ma gorączki,

ü dziecko nie wymiotuje,

ü dziecko nie ma biegunki,

ü dziecko nie skarży się napowyższe objawy w weekendy,

ü objawy nie są możliwe dozaobserwowania,

ü dziecko jest ogólniestrachliwe i ma także inne fobie.

Co możesz zrobić, gdy dziecko nie chce chodzić do szkoły?

·       Zrób wszystko, byzdiagnozować problem i znaleźć jego przyczynę. Na początek porozmawiaj z dzieckiem (możejego koleżanka mogłaby ci powiedzieć coś na temat szkoły?). Zachęć je doopowiedzenia o swoich uczuciach
i obawach. Zadawaj pytania: co w szkole lubi, a czego nie? Czego się boi?Nawet, jeśli dziecko nie umie precyzyjnie wskazać źródła swojej udręki, byćmoże uda się to tobie.

·        Porozmawiaj z nauczycielem bądź pedagogiemszkolnym. Dowiedzsię, jak wygląda sytuacja widziana ich oczyma. Może oni wiedzą, co się dzieje wszkole, dlaczego twoje dziecko tak negatywnie na nią reaguje. Być może razemuda wam się zidentyfikować problem i odnaleźć jego źródło.

·       Staraj się zachowywaćspokojnie i racjonalne. Bądźrodzicem wyrozumiałym, dalekowzrocznym, cierpliwym
i kochającym, choćby to miało być - w te sytuacji - wyjątkowo trudne.

·       Idź z dzieckiem do pediatry – on ustali, czy dziecięcelęki nie mają źródła w depresji bądź jakimś schorzeniu, które jest jednostkachorobową. Czasem „ból brzucha”, który bierzesz za symulację, może mieć podłożefizyczne, bądź mieć charakter psychosomatyczny. On, jeśli zajdzie potrzeba,skieruje was do psychologa.

·       Zastanów się, co możeszzrobić, by pomóc swojemu dziecku. Przyjrzyj się sobie, rodzinie, waszym relacjom,ale i priorytetom – zarówno życiowym, jak i codzienności. Może warto ustalićbardziej przewidywalny harmonogram dnia, tygodnia? Częściej spędzać czas razem?

·       Opowiadaj dziecku o swoichdoświadczeniach szkolnych, pokazuj mu jej dobre strony, ale i nazywaj swoje dziecięce lęki.

·       Pracuj z dzieckiem nadtechnikami relaksacyjnymi (głębokieoddychanie) i innymi umiejętnościami radzenia sobie ze stresem. Zadbaj o dobrysen, zbilansowaną dietę, ale i relaks – pozwól mu na bezczynność, spotkania
z kolegami i wariowanie na podwórku.

·       Poświęć dziecku uwagę i swójczas. Wspieraj przy odrabianiulekcji, służ pomocą przy nauce, ale i rozmawiaj, interesuj się nim, bądźblisko.

·       Uwierz w swoje dziecko. Nigdy nie śmiej się z jegolęków. Nie mów, że tylko małe dzieci, mazgaje czy mięczaki się boją! Co więcej- okaż zrozumienie. Zaufaj swojemu dziecku i… sam pracuj na jego zaufanie.Niech wie, że zawsze może się zwrócić do ciebie o pomoc. Nawet, jeśli boisz sięo dziecko (ono jest taki nieśmiałe/niesamodzielne/energiczne), nie przekładajich na dziecko.

·       Daj dziecku tyle wolności ikontroli nad problemem, ile możesz - zapytaj go, co myśli, jak możesz mu pomóc. Nigdy jednak nie pozostawiajdziecka samemu sobie.

·        Nie dawaj sobąmanipulować– ważne dladziecka jest także poczucie obowiązku – szkoła, nauka to jego obowiązek. Jeślibędziesz odpuszczać – może to wpłynąć nie tylko na edukację, ale problemy zkomunikacją oraz nieumiejętność dostosowywania się do nowych sytuacji.

·       Nie lekceważ problemu, nie machaj nań ręką,mówiąc, że jakoś to się ułoży. Reaguj!

Jak rozwijać zainteresowaniai pasje dzieci?

Zainteresowanie

·      oznacza coś, z czym dziecko utożsamia swoje dobre samopoczucie;

·       jest źródłem motywacji,które pobudza człowieka do działania zgodnie z pragnieniami w sytuacji, kiedyistnieje możliwość swobodnego wyboru;

W każdym wiekuzainteresowania odgrywają ważną rolę w życiu jednostki oraz mają wielki wpływna jej zachowanie i postawy.

Dotyczy to zwłaszcza okresudzieciństwa.

Zainteresowania rozwinięte wdzieciństwie przesądzają w znacznym stopniu o tym, kim będzie dziecko
w przyszłości.

Co fascynuje dzieci w młodszym wieku szkolnym?

·       świat roślin i zwierząt,

·       chętnie grają w piłkę,jeżdżą na łyżwach, wrotkach,

·       skaczą, ścigają się,

·       zaczynają kolekcjonowaćznaczki pocztowe, pocztówki oraz inne zbiory.

·       mają też zainteresowaniaczytelnicze – zaczynają gromadzić własne książki i czasopisma dladzieci,

·       lubią filmy, z zapałemrysują, malują,

·       grają w gry komputerowe.

O zainteresowaniach dziecka słów ważnych kilka…

·     W pierwszych latach naukizainteresowania dziecka są  nietrwałe;

·     Zainteresowania dzieckatrzeba pielęgnować stwarzając odpowiednie warunki do ich rozwoju;

·     Rodzice powinni dzieckopochwalić, zachęcić, pomóc, dyskretnie dopingować;

·     Dziecko nie może mieć zbytwielu zainteresowań;

·     Rodzice powinni dobrze znaćswoje dziecko;

·     Zainteresowania czytelniczetrzeba rozwijać u wszystkich dzieci.

Okres dzieciństwa musi być maksymalnie wykorzystanydo rozwijania zainteresowań poprzez:

·       Zajęciapozalekcyjne;

·       Kółkazainteresowań;

·       Spotkaniaz ciekawymi ludźmi;

·       Wycieczki;

·       Literaturę,teatr, film;

·       Zabawy,konkursy;

·       Zagadki,ciekawostki, szukanie eksponatów.

Czy moje dziecko jestzdolne?

W każdym dziecku drzemią jakieś zdolności, ma mocnestrony, potrafi coś robić dobrze, do czegoś ma talent…

Zadanierodziców i wychowawców polega na tym, aby umieć go w porę dostrzec i mądrzerozwijać. Co robić, aby to się udało? Przede wszystkim:

•    Spędzaj czas ze swoim dzieckiem;

•    Słuchaj go uważnie. Zwracaj uwagę na to, oco Cię pyta, o czym chętnie opowiada;

•    Szukaj tego, co go interesuje. Przyglądajsię jego zabawie. Zobacz, co lubi robić. Czy coś go fascynuje? Czy sądziedziny, w których ma osiągnięcia? Co przychodzi mu z łatwością?

•    Uważaj, aby nie zawęzić swoich poszukiwań.Ludzie mają różne talenty. Nie zawsze znajdują one odzwierciedlenie
w osiągnięciach szkolnych.  Twoje dzieckojest przecież kimś znacznie więcej niż jedynie uczniem.

Uczeń zdolny totaki, który wykazuje ponadprzeciętny poziom rozwoju psychofizycznego,połączonego z ciekawością poznawczą i wysokim poziomem motywacji,przejawiającym się w samodzielnym i konsekwentnym poszukiwaniu odpowiedzi nastawiane przez siebie pytania.

Definicji „uczeń zdolny”jest wiele. Tadeusz Lewowicki na podstawie zebranych przez siebie definicjipojęcia uczeń zdolny wyróżnił głównie cechy. Są to: wysoki poziom zdolnościogólnych do uczenia się, określone zdolności specjalne oraz wysokie osiągnięcialub możliwości osiągnięć w różnych dziedzinach.

Uczniów zdolnychcharakteryzują inne cechy, które są związane ze zdolnościami i wpływają na ichrozwój i osiągnięcia. Wśród nich wyróżnia się: silne i wielostronnezainteresowania, silną motywację do zajmowania się wybranymi dziedzinami,sprzyjające uczeniu się właściwości układu nerwowego (np. silne i ruchliweprocesy nerwowe), zrównoważenie emocjonalne, szybki styl uczenia się.

Cechy uczniów zdolnych:

·       Uczą się szybciej i łatwiej niż pozostali;

·       Opanowują znacznie szerszy zakres materiału;

·       Pojmują treści o stosunkowo najwyższym poziomie trudności, przejawiająskłonności do strukturyzacji materiału, dostrzegają związki, prawa,prawidłowości itp.;

·       Wyróżniają się oryginalnością i twórczym podejściem do zagadnień iproblemów.

Poza tym ucznia zdolnego cechuje:

·       Chęć poznawania nowych zjawisk i sytuacji;

·       Interesuje się otoczeniem;

·       Dobrze radzi sobie z pokonywaniem trudności;

·       Sam wynajduje problemy, szukając niekonwencjonalnych sposobów ichrozwiązywania;

·       Dysponuje bogatym słownictwem;

·       Wyprzedza w rozwiązywaniu zadań kolegów;

·       Stawia wiele pytań;

·       Niechętnie przyswaja wiedzę w sposób pamięciowy;

·       Domaga się udowodnienia wszelkich twierdzeń;

·       Przejawia najwyższą aktywność twórczą w chwili przerabiania nowychpartii materiału;

·       Ma wielką motywację do nauki;

·       Ma dużą potrzebę poznawania;

·       Dobrą pamięć;

·       Poprawność językową.

Należy pamiętać, iżnieważne, czy ktoś jest trochę zdolny, czy szczególnie uzdolniony. Każdemupowinniśmy pomóc rozwijać jego zdolności. Warto inwestować swój czas i wysiłek,widząc cel, do którego zmierzają nasze dzieci.

Nie wiemy, które zdolnościzostaną najlepiej rozwinięte, dlatego warto wychowywać dzieci w duchu optymizmui wiary
w ich zdolności. W ten sposób nie zamykamy przed nimi drogi odkrywaniamożliwości ich własnego umysłu. Ludzie, którzy z dzieciństwa wynieśli pewnośćsiebie i ciekawość świata, lepiej radzą sobie w życiu i częściej odnosząsukcesy. Kiedy pesymistycznie patrzymy na zdolności naszego dziecka,ograniczamy je.  Jest wysoceprawdopodobne, że ono samo od siebie też niewiele będzie wymagało. Dziecidoskonale zdają sobie sprawę, co myślą o nich rodzice i ma to wpływ na ichmyślenie o sobie samych. Rodzice poprzez sposób, w jaki myślą o swoim dzieckumogą powstrzymać i ograniczyć rozwój umysłu dziecka, lub wspierać i zachęcaćswoją pociechę do wykorzystywania swojego potencjału.

Materiał został opracowany na podstawie wiadomości zawartych na stronach internetowych:

pcprstarogard.pl

fasa.com.pl

edukacja.edux.pl

parenting.pl

dzieci.pl

zwierciadło.pl

ciekawnik.pl

ppp18waw.home.pl i innych stron Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych.

WSZAWICA– PROBLEM CIĄGLE AKTUALNY

            Problem wszawicy wszkołach, przedszkolach nigdy nie przestał być aktualny. Zarażenie wszamigłowowymi może przytrafić się dziecku tak samo, jak zdarza mu się zapomniećzeszytu do szkoły. Nikt nie jest winny, gdyż infekcja nie wynika z brakuhigieny lub ubóstwa rodziny. W takim samym stopniu może ona dotknąć dzieci  zadbanych, jak i pochodzących z mniejzamożnych domów. Ważne jest, aby co pewien czas dokonywać w domu przeglądu główdzieci. W przypadku stwierdzenia wszawicy podjąć działania lecznicze, opisaneponiżej, oraz zgłosić problem wychowawcy klasy.

Najbardziej poważnym błędem jest zignorowanie problemu.Konsekwencją może być szybkie rozprzestrzenianie się wszy w klasie i szkole.Dzięki współpracy na linii rodzic – nauczyciel można tego skutecznie uniknąć.

Czymsą wszy? To maleńkie owady mające długość od 2-3 mm, żyjące naowłosionej skórze człowieka, żywiąc się jego krwią. Wesz każdego dnia składaokoło 10 jajeczek (tzw. gnid). Gnidy są koloru biało – beżowego o rozmiarzepodobnym do główki szpilki, przyklejone do włosa. Z jaja po 7-10 dniach wykluwasię następna. Wesz bez pożywienia może przeżyć (na ubraniu, w pościeli) do 48godzin.

Jakmożna się zarazić wszawicą? Zarazić się jest bardzołatwo. Używając wspólnych czapek, szalików, szczotek, grzebieni, ozdób dowłosów, podczas zabawy, gdy dzieci pochylają się nad sobą, przytulają.Wystarczy być blisko siebie. Kolor włosów, rodzaj, gęstość nie mają znaczenia.Chłopcy zarażają się równie często jak dziewczynki.

Objawywszawicy:
*silny świąd skóry owłosionej części głowy
* widoczne gnidy, czyli jajeczka pasożyta oraz żywe insekty najczęściej zauszami,
z tyłu głowy
* czerwone plamki na głowie po ugryzieniach
* powiększone węzły chłonne

Co zrobić, jeżeli dziecko ma wszy?
1. Zapewnić dziecko, ze to nie jego wina. Wyjaśnić czym są i jak się możnazarazić.
2. Zastosować zgodnie z instrukcją jeden z aparatów dostępnych w aptece: np. Delacet,Pipi, Artemizol, Hedrin, SORA Forte.
3. Zabieg powtórzyć po upływie 7-10 dni.
4. Gnidy można usunąć z głowy płucząc uprzednio umyte włosy ciepłym octem 6 %,prostownicą do włosów lub wyczesać gęstym grzebieniem (wszystkie te zabiegi poużyciu preparatu).
5. Jeżeli wszawica występuje u jednego zczłonków rodziny , kurację preparatem należy zastosowaću wszystkich domowników.
6. Dzieci, u których została stwierdzona wszawica nie powinny uczęszczać doszkoły, przedszkola do czasu zlikwidowania insektów.
7. Po zlikwidowaniu wszawicy, systematycznie dokonywać przeglądu głów w domu.

Wzrostwystępowania wszy u dzieci w ostatnim okresie jest spowodowany rozwojemodporności pasożyta na stosowane na rynku preparaty na wszy, zawierającepestycydy.

Ptasia grypa - objawy, profilaktyka:

1. Objawy uptaków

Okresinkubacji trwa 3 do 5 dni w zależności od szczepu wirusa (czasami do 7 dni),gatunku drobiu i jego wieku.

Objawy kliniczne ptasiej grypy u drobiu są mało charakterystyczne izróżnicowane
w zależności od zjadliwości szczepu wirusa wywołującego chorobę, gatunku iwieku ptaków, zakażeń towarzyszących oraz warunków środowiskowych.
Główne objawy kliniczne wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) u drobiu to:

• depresja;
• brak apetytu,
• gwałtowny spadek/utrata produkcji jaj, miękkie skorupy jaj;
• objawy nerwowe;
• zasinienie i obrzęk grzebienia i korali
• silne łzawienie, obrzęk zatok podoczodołowych, kichanie;
• trudności z oddychaniem;
• biegunka.

Padnięciamogą być nagłe, bez widocznych objawów sygnalizujących zakażenie. Śmiertelnośćmoże dochodzić do 100%.
Przy zakażeniu wirusem grypy o niskiej zjadliwości mogą wystąpić objawy (raczejłagodne) ze strony układu oddechowego, depresja, biegunka, zmniejszonaprodukcja jaj u niosek aż do zaniku, osłabienie, stroszenie piór i gorączkę.
Zakażone ptaki wydalają duże ilości wirusa z kałem, w wydzielinie z oczu i drógoddechowych. Przedłużająca się choroba powoduje wzrastające przekrwienie,głównie na gardle, tchawicy, żołądku i tłuszczu w okolicy serca oraz podskórneobrzmienie na głowie i nogach zwierząt.

2. Objawy uludzi
Ptasia grypa u ludzi wywołuje objawy podobne do tych spowodowanych zwykłągrypą:

• gorączka
• kaszel
• ból gardła
• bóle mięśni, stawów
• zapalenie spojówek
• w ciężkich przypadkach może także powodować problemy z oddychaniem oraz prowadzić do zapalenia płuc.

Ptasia grypaznana jest od 1901 r. Po raz pierwszy odkryta i opisana została we Włoszech. W1955 r. zidentyfikowano wywołujący ją patogen.
To choroba zakaźna, która atakuje ptactwo dzikie i hodowlane, wywołana przezszczep wirusa grypy typu A. Cząsteczki wirusa grypy mogą infekować także innegatunki zwierząt, włączając w to świnie, konie, foki, wieloryby oraz ludzi.Jednakże, dzikie ptactwo pełni rolę naturalnego i bezobjawowego nosiciela,rozprzestrzeniając wirus pośród bardziej podatnego na infekcję ptactwahodowlanego.

Wirusptasiej grypy sporadycznie powoduje zakażenia u ludzi. Gdy jednak do tegodojdzie, to choroba przebiega o wiele ciężej od “ klasycznej” ludzkiej grypy. Wniewielu przypadkach zakażenia zaobserwowano następujący przebieg choroby:gorączka, ból gardła, kaszel. Następnie może wystąpić wirusowe zapalenie płuc,
 w wyniku którego dochodzi do ostrejniewydolności oddechowej.

Głównymźródłem zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt (drobiu) są ptaki wolnożyjące(głównie ptaki wodne), będące bezobjawowymi nosicielami ptasiej grypy.Najbardziej prawdopodobnym źródłem zakażenia drobiu domowego jest bezpośrednilub pośredni kontakt ( woda do picia ) z takim ptactwem.
Wirus ptasiej grypy może rozprzestrzeniać się w powietrzu a także poprzeznawozy. Źródłem potencjalnego zakażenia oprócz wody, może być także skażonapasza oraz nieodkażona odzież robocza i sprzęt oraz zanieczyszczone środkitransportu.
Główną drogą zakażenia jest kontakt z odchodami zarażonych ptaków. Wirusprzenosi się również na butach, a także przez gryzonie do innych farm –rozszerzając w ten sposób rozmiar zagrożenia. Na zarażenie się ptasiągrypą narażone są więc szczególnie osoby pracujące przy hodowli drobiu, nawetposiadające tylko kilka kur. Zakażenie może być także przenoszone na człowiekana drodze kontaktu z odchodami dzikiego ptactwa wędrownego, jednak dotychczasnie zanotowano zakażeń przenoszonych tą drogą, wszystkie przypadki choroby uludzi pochodziły od ptactwa domowego.
Bardzo ważną rolę w rozprzestrzenianiu wirusa grypy odgrywa człowiek.
Rozprzestrzenianie z wiatrem zainfekowanych cząstek i kropelek nie ma większegoznaczenia. Nie należy jednak obawiać się spożywania drobiu i jajek. Wirus giniew czasie obróbce termicznej, można jedynie odradzać jedzenie surowych jaj.

Pierwszeprzypadki zakażenia ludzi wirusem H5N1 – ptasiej grypy – wystąpiły w 1997 rokuw Hongkongu. Zachorowało wówczas 18 osób, z których 6 zmarło. Od chwilipojawienia się wirusa, do sierpnia 2005 zakażeniu uległo na świecie 112 osób, zczego 65 zmarło.
Stwierdzono, że przyczyną wystąpienia choroby u ludzi był bliski kontakt zzakażonym drobiem. Rozprzestrzenianiu się choroby zapobiegła szybka likwidacjaok.1,5 mln sztuk drobiu. Do tej pory w Rosji nie zanotowano przypadku ptasiejgrypy u ludzi.

Jej epidemiewybuchają najczęściej w krajach Azji Południowo-Wschodniej. Uważa się, żewszystkie gatunki ptaków są podatne na zakażenie wirusem ptasiej grypy, chociażniektóre mogą być bardziej odporne. Wirus ptasiej grypy- H5N1- od końca 2003roku zdziesiątkował ptactwo w fermach hodowlanych w Azji, a obecnego lata takżena rosyjskiej Syberii i w Kazachstanie.

Okresowewystępowanie na całym świecie epidemii ptasiej grypy najprawdopodobniej wiążesię z pośrednim lub bezpośrednim kontaktem drobiu domowego (bardziej podatnego)z dzikim ptactwem wodnym, które stanowi naturalnym, bezobjawowym"przenośnik" dla wirusa. Kiedy choroba wystąpi w stadzie,rozprzestrzenia się szybko.

Wszystkieprzypadki zachorowań ludzi na tę chorobę są poddawane ścisłej kwarantannie,celem wyeliminowania możliwości mutacji wirusa grypy - w przypadku, gdy worganizmie osoby zarażonej "ptasim" wirusem funkcjonował by już wirusjednej z odmian ludzkiej grypy istniało by ryzyko jej zajścia. Co doprowadzićmogło by do gwałtownego, praktycznie niczym nie hamowanego rozprzestrzenianianowego wirusa wśród ludzi - w konsekwencji do wybuchu pandemii.

3. Jak sięzabezpieczyć przed ptasią grypą?

• unikaj kontaktu z wszelkim ptactwem nie zależnie od stanu jego zdrowia - unikaj miejsc, gdzie występują duże skupiska ptaków – ferm, kurników, stad gołębi na placach.
• Nie musisz rezygnować z mięsa drobiowego i jajek. Wirus ptasiej grypy ginie w obróbce termicznej w temperaturze powyżej 50 oC.
• Na rynku polskim dostępny jest lek stosowany w przypadku zdiagnozowania grypy, rekomendowany przez WHO, który może przepisać lekarz.

4.  Ptasia grypa - informacje MSZ RP

• Aby zminimalizować możliwość zakażenia należy wziąć pod uwagę wszystkie środki ostrożności mające na celu ochronę zdrowia ludzi.
  W szczególności powinno się unikać kontaktu z drobiem (np. kurczaki, kaczki, gęsi, gołębie) lub innymi dzikimi ptakami, a także unikać miejsc gdzie może być obecny drób zakażony wirusem grypy ptasiej (H5N1), takich jak np. targowiska, fermy drobiu, zakłady przetwórstwa.
• W miejscach występowania drobiu nie powinny bawić się dzieci. Należy przekazać im podstawowe zasady zachowania się:
  - unikanie kontaktu z ptakami, ich odchodami i innymi odpadami,
  - zaniechanie hodowli ptaków jako zwierząt domowych,
  - dokładne mycie rąk wodą z mydłem po jakimkolwiek kontakcie z ptakami.
• Tak, jak przy kontakcie z innymi chorobami zakaźnymi, jednym z najważniejszych elementów profilaktyki jest dokładne i częste mycie rąk. Należy myć ręce często, przy użyciu mydła i wody lub, jeśli nie jest to możliwe, przy pomocy środków zawierających alkohol. Pomaga to usunąć zakaźny materiał ze skóry i tym samym zapobiega przeniesieniu się choroby
• Wirus ptasiej grypy może przeżyć:
  - w materiale mrożonym przez długi okres czasu dlatego każdą mrożonkę mięsa drobiowego należy uznać za zakażoną.
  - materiale organicznym pochodzenia zwierzęcego co najmniej przez 7 dni – dlatego  też czyszczenie z użyciem detergentów miejsc skażonych bądź narażonych na skażenie jest istotnym elementem w zapobieganiu rozprzestrzeniania się wirusa.
    Wirus jest wrażliwy zarówno na wszystkie rodzaje detergentów jak i temperaturę powyżej 90^oC.
• Należy kontaktować się na bieżąco z lokalnymi służbami weterynaryjnymi w celu uzyskania informacji dotyczących:
  - miejsc występowania drobiu podejrzanego o zakażenie,
  - bezpiecznych sposobów niszczenia martwego drobiu, jego odchodów i innych odpadów.
• Nie należy transportować żywego lub martwego drobiu nawet, jeżeli twierdzi się, że jest on zdrowy.
• Nie należy przygotowywać żywności dla ludzi i zwierząt z drobiu pochodzącego z dotkniętych terenów (już sam ubój i przygotowywanie żywności niosą ze sobą duże ryzyko zakażenia). Jeżeli jednak przygotowuje się żywność z drobiu należy pamiętać o następujących środkach ostrożności:
  - przy uboju, odpierzaniu i patroszeniu ptaków należy stosować metody, które nie spowodują skażenia (np. nie dopuścić do rozprzestrzeniania się piór, zabezpieczyć skórę, zwłaszcza twarzy, przed kontaktem z materiałem) i każdorazowo po wykonaniu czynności umyć dokładnie ręce i skażoną skórę wodą z mydłem, zaś  powierzchnie i używany sprzęt – umyć dokładnie wodą z detergentem,
  - cała żywność drobiowa, w tym jajka i krew, powinny być gotowane,
  - nie spożywać surowego mięsa drobiowego i innych produktów drobiowych, w tym  potraw wykonanych z krwi drobiu,
  - nie dopuścić do kontaktu mięsa surowego z mięsem gotowanym lub gotowym już do spożycia
  - do przygotowania surowego mięsa nie używać tej samej deski lub tego samego noża,  przy użyciu których przygotowuje się mięso gotowane lub gotowe już do spożycia,
  - nie przenosić zarówno surowego jak i gotowanego mięsa bez mycia rąk pomiędzy  tymi czynnościami,
  - nie umieszczać gotowanego mięsa w tym samym miejscu lub na tej samej
    powierzchni, na której wcześniej znajdowało się mięso surowe,
  - żółtek jaj nie spożywać w postaci płynnej,
  - ponieważ wirus grypy ulega zniszczeniu w wysokiej temperaturze – temperatura gotowania mięsa drobiowego powinna osiągnąć temperaturę 90oC,
  - przed gotowaniem jaj należy umyć ich skorupki wodą z mydłem oraz pamiętać o każdorazowym umyciu rąk po tej czynności,
  - nie używać jaj surowych lub ugotowanych na miękko do przygotowania żywności, która nie będzie gotowana przed spożyciem,
  - przed spożyciem jaja gotować przynajmniej przez 5 min w temperaturze 90oC,
  - każdorazowo po kontakcie z surowym mięsem drobiowym lub jajami należy umyć  dokładnie ręce wodą z mydłem zaś wszystkie powierzchnie oraz sprzęt mający  kontakt z tymi produktami – wodą z detergentem.
• Jeżeli jednak przez przypadek doszło do kontaktu z drobiem na terenie występowania ptasiej grypy np. fermy, targowiska (w tym kontakt ze zwłokami ptaków, ich odchodami lub innymi odpadami) należy podjąć następujące środki ostrożności:
  - dokładnie oczyścić obuwie (poza mieszkaniem) wodą z mydłem, a następnie
    dokładnie umyć ręce,
  - monitorować stan swojego zdrowia  przez 10 dni – przynajmniej 1 raz dziennie kontrolować temperaturę ciała,
  - jeżeli w ciągu 10 dni pojawią się objawy takie jak: wzrost temperatury ciała powyżej  37,5oC, kaszel lub trudności w oddychaniu, albo jeżeli rozwiną się inne objawy   chorobowe – należy natychmiast skontaktować się z lekarzem,
  - przed wizytą w placówce służby zdrowia należy poinformować lekarza
    (telefonicznie, elektronicznie) o:
      a) swoich objawach,
      b) kontakcie z drobiem, jeżeli taki miał miejsce,
      c) ewentualnych podróżach,
  - osoba wykazująca objawy choroby lub chora nie powinna podróżować,
  - osoba wykazująca objawy choroby powinna ograniczyć kontakt z innymi osobami na   tyle, na ile jest to możliwe, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby. Inne osoby
    nie powinny mieć kontaktu z wydzieliną z nosa i ust osoby wykazującej objawy choroby lub chorej,
  - chusteczki higieniczne i inne środki higieny osobistej mające kontakt z wydzielinami i wydalinami osoby wykazującej objawy choroby należy bezpiecznie usunąć (np.   szczelnie zamknąć w plastikowym worku i spalić).
• W przypadku, kiedy zaistnieje konieczność kontaktu z osobą wykazującą objawy choroby lub chorą, a także chorym lub martwym drobiem należy:
  - zastosować środki ochrony osobistej – dobrze przylegająca maska na usta i nos,  gogle, fartuch, rękawiczki i buty gumowe,
  - jeśli nie jest możliwe skorzystanie z powyższej ochrony – przykryć usta i nos
    kawałkiem materiału (łatwego do umycia), założyć okulary, użyć plastikowych toreb   w celu zabezpieczenia rąk i obuwia.
• Po użyciu środków ochrony osobistej należy:
  - odzież ochronną dokładnie uprać w wodzie z detergentem,
  - zużyte rękawiczki i pozostałe części ochrony osobistej umieścić w plastikowym worku, szczelnie zamknąć i przekazać do utylizacji, albo poddać procesowi   dezynfekcji,
  - umyć dokładnie ciało wodą z mydłem,
  - umyć dokładnie włosy,
  - zawsze pamiętać o każdorazowym dokładnym myciu rąk po kontakcie ze skażonym  materiałem,
  - zachować środki ostrożności przed ponownym zanieczyszczeniem.
• Jednocześnie CDC nie zaleca rutynowego użycia masek lub innych środków ochrony osobistej w miejscach publicznych.

                                                Chorobypasożytnicze przewodu pokarmowego. Owsica

CO TO JEST OWSICA?

Owsica, czyli zakażenie pasożytem jelitowym znanym jako owsik ludzki. Najwięcejzakażeń owsicą występuje w przedziale pomiędzy 5. a 6. rokiem życia, choćzachorować można również w wieku dorosłym i bez względu na płeć. Owsica może, choć bywato rzadko, prowadzić do powikłań. Najczęstsze to: zapalenie wyrostkarobaczkowego, zmiany zapalne okolic intymnych.

Z RĄCZEK DO BUZI

Do zakażeniadochodzi po zjedzeniu jaj owsików (mogą być np. na ręcznikach lub nieumytychowocach). W jelicie wylęgają się z nich kolejne pasożyty. Samica wędruje
w nocy w okolice odbytu i tam składa jajeczka (wprzypadku dziewczynek jaja niekiedy można odnaleźć w przedniej części pochwy).To powoduje nieprzyjemne swędzenie. Dziecko przez sen drapie się po pupie iroznosi jajeczka na pościel i inne otaczające przedmioty. Jaja „lądują” też zapaznokciami, a stąd często wędrują do buzi.  Poza organizmem człowieka jaja owsików mogąprzetrwać nawet kilka tygodni . A że unoszą się w powietrzu razem z kurzem,mogą osiąść w różnych miejscach w mieszkaniu. Nic więc dziwnego, że łatwo je„złapać”, jeśli zatem zakazi się w rodzinie jednaosoba, choroba w krótkim czasie atakuje innych domowników.  Infekcja szerzy się w żłobkach, przedszkolachczy szkołach, jeżeli uczęszczają do nich zakażone dzieci. Specyfika tych miejsc(dzieci przebywają w tych samych pomieszczeniach, dotykają tych samych przedmiotów)jest głównym tego powodem. Dlatego gdy się ten fakt stwierdzi, trzebapodjąć odrobaczenie. Oznacza to, że należy odrobaczyć wszystkie dzieci. Musząsię też temu poddać rodziny dzieci, a także zwierzęta domowe (choć zwierzęta nie mają owsików, to na ich sierści osiadakurz, w którym mogą znajdować się jaja). Po odrobaczeniu wszyscy musząsię starannie wykąpać, zmienić bieliznę osobistą
i pościelową, a mieszkanie trzeba posprzątać i wywietrzyć.

OBJAWY

W większości przypadków zakażenie owsikiem ludzkim nie powoduje żadnychobjawów.
Najczęściej zgłaszaną dolegliwością wynikającą z obecności pasożytów jest świądodbytu. Należy jednak pamiętać, że nie jest to objaw charakterystyczny tylkodla tej choroby. Do rozpoznania choroby przyczynia się dopiero zaobserwowaniepasożytów w kale lub stwierdzenie jego jaj w posiewie.
Obecność owsików w przewodzie pokarmowym u dziecka może niekiedy powodować:
-  nadmierną jego pobudliwość,
- moczenie nocne,
- bezsenność, bóle głowy,
- słabszy apetyt, podkrążone oczy oraz ogólne poczucie zmęczenia,
-  mogą pojawić się również trudności zkoncentracją,
- bóle brzucha, nudności oraz biegunki występują przy mnogiej obecnościpasożyta
   wprzewodzie pokarmowym.
- drapanie się w okolicy odbytu z powodu uporczywego świądu  jest najbardziej
   charakterystycznym i najprostszym dozaobserwowania objawem tej choroby u dziecka.

Należy również oglądaćokolice odbytu dziecka 1-2 godz. po zaśnięciu, wtedy to bowiem samica owsikauaktywnia się na zewnątrz organizmu nosiciela, a jej rozmiar i kolor sprzyjadostrzeżeniu gołym okiem.

PROSTE BADANIA

Jeśli zauważysz u malca objawy,które mogą świadczyć o owsicy najlepiej od razu zgłosić się do lekarza, gdyżwszystkie skuteczne leki są dostępne tylko na receptę. Żeby upewnić się, czydziecko ma owsiki, lekarz zwykle zleca badanie kału na pasożyty. Najlepiejoddać do laboratorium 3 próbki kupki z różnych dni. (Może się zdarzyć, żebadanie niczego nie wykaże, chociaż dziecko ma te pasożyty.) W niektórychaptekach i laboratoriach można też kupić pałeczkę z celofanem i przylepić jąprzy odbycie malca rano, zanim wstanie. Jaja owsików przykleją się do folii(trzeba ją zanieść do laboratorium).

LECZENIE

Zwykle podaje się 1 dawkę preparatuw zawiesinie (pyrantelum). Działa on tylko na dorosłe owsiki, więc kuracjętrzeba powtórzyć za 2, a czasem i za 4 tygodnie (by pozbyć się owsików, któreprzy pierwszej dawce były jajami). Lepiej nie zapominać o powtórzeniu kuracji,bo może dojść do nawrotu choroby. Lek powinni zażyć wszyscy domownicy. Trzeba też powiedzieć o owsicy wprzedszkolu, aby inne dzieci dostały leki.

Kilka ważnych rad , jeślichcesz skutecznie pozbyć się owsicy u dziecka:

·     obejmij kuracją wszystkich domowników,

·     obcinaj dziecku paznokcie, aby nie gromadził się pod nimi brud,

·     myj dziecku ręce przed i po posiłkach (nie zapomnij, że higiena dotyczywszystkich domowników, ciebie również),

·     ucz dziecko nawyku mycia rąk po wypróżnianiu się i oddawaniu moczu,

·     dopilnuj, żeby dziecko nie oblizywało paluszków, nie trzymało ich
w buzi, ani nie obgryzało paznokci,

·     codziennie zmieniaj dziecku majteczki, piżamkę oraz ręcznik,

·     zadbaj o dietę pobudzającą jelita do pracy (wypróżnienia pomogą pozbyć siępasożytów),

·     bieliznę, pościel, ręczniki oraz piżamę wypierz w temperaturze 95°C,
a inne rzeczy wyprasuj gorącym żelazkiem,

·     na noc zakładaj dziecku obcisłe majteczki, by utrudnić mu drapanie,

·     zetrzyj kurze w domu, wywietrz mieszkanie,

·     umyj zabawki wodą z mydłem (polej wrzątkiem albo wypierz - zależnie
z czego są wykonane),

·     powtórz całą akcję sprzątania domu w trakcie następnej kuracji,

·     nie walcz z chorobą bez kontaktu z lekarzem,

·     sprawdź, czy w szkole, przedszkolu bądź żłobku wiadomo o zakażeniu owsicą iczy inne dzieci są leczone.