Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej „Lis ilornetka”.

Przedszkolakiotwórzcie książeczkę na stronie 66 – 69, posłuchajcie opowiadania czytanegoprzez rodzica, śledząc ilustracje. Czy pamiętacie, jak należy zachować się wlesie?

Przedszkolakibardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek.Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w tereniejest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciałyobejrzeć paśniki dla zwierząt. W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie.
– Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki!
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnieprzeżuwając młode pędy drzew iglastych.
– Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. –Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo!
– Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie,wymachując puszystą kitą.
– Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy.
– Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberkapo czekoladzie i butelki!
– krzyknął oburzony borsuk.
– Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, tomoże wywołać pożar lasu!
– To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zarazprzygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac!
W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył siędo paśnika.
– Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiemwam, że bać się należy myśliwych,
którzy mają strzelby, ale nie ludzkichdzieci, bo one mają dobre serca.
– Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nasziarenka i szykują słoninkę
w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu.

Nadbiegłzziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał:
– Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia.
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania.
– No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochaneprzedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potemposprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek
pokanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka pojogurtach wyrzuciły
na parkingu do wielkiego kosza na śmieci.
– A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki.
– Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas niepłoszyć.
– O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa.
– Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta.

Tego dniadzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkieza to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nieniszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin
bez zgody pani i pięknieposprzątały po zakończonym pikniku.
– A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszejwycieczki? Zrobimy wystawę o lesie.
– Tak! Chcemy!
– Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia. – I ptaszki.
– A ja narysuję mech – postanowił Jacek.

Pani rozdaładzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstałyprawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, śladykopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach.
Jacek namalował czarną plamę ioznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisatrzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot.
– Co to jest? – zapytała Kasia.
– To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psaniż lisa.
– A co on trzyma?
– Lornetkę – odpowiedziała Ada.
– Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek.
– Nie widziałem tam żadnego lisa.
– A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał!
– Naprawdę?
– Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita.
– To dlaczego nam nie powiedziałaś?
– Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachowaćw lesie.
– Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek.

Nauczycielkazebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy.
– Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci. Było wiele propozycji,ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednaknajwiększe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki.
– Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci.
– Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani.
– Przecież pani nic nie narysowała…
– Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę.
Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!

Rozmowa na temat opowiadania.

Uważniesłuchałyście opowiadania? Spróbujcie odpowiedzieć na pytania!

- Jakzwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?

- Dlaczegozwierzęta bały się dzieci?

- Copowiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?

- Co zrobiłydzieci po powrocie do przedszkola?

- Kogonarysowała Ada? Dlaczego?

- Conarysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?

Ćwiczenia z tekstem.

Dzieciprzeczytajcie samodzielnie bądź z pomocą rodzica tekst umieszczony podilustracjami do opowiadania.

Nauka krótkiej rymowanki.

Lasy topłuca Ziemi,

i o niedbamy.

Nieniszczymy ich,

nie śmiecimyw nich.

Tylko wciszy patrzymy

i głęboko…oddychamy.

Po nauczeniusię rymowanki dzieci wypowiadają ją w rytmie wystukiwanym przez rodzica nabębenku.

Ćwiczenia gimnastyczne.

Czas nagimnastykę!!! Zachęcam do zabaw ruchowych z wykorzystaniem filmu „Zabawyruchowe dla dzieci w domu. Sposób na nudę”.

Link do filmu:

https://www.youtube.com/watch?v=ZvvewNwtu_c

Zabawa ruchowa „Skok, obrót i skok”.

Do tejzabawy potrzebne będą: rolka po papierze toaletowym.

Dziecistoją, stopy mają złączone, rolka po papierze toaletowym leży poziomo przeddzieckiem.
Wykonują przeskoki obunóż przez rolki w przód. Przed każdym skokiemodwracają się,
ustawiając się przodem do przyboru.

Utrudnienie:dzieci wykonują przeskoki obunóż przez rolki, w przód i w tył.

Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej –Zaremby „Dzień Flagi”.

Przedszkolakiotwórzcie książeczkę na stronie 70 – 71, posłuchajcie uważnie opowiadaniaśledząc ilustracje.

Wprzedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi RzeczypospolitejPolskiej i wszystkie przedszkolaki będą malować chorągiewki.

- A po co? –spytała Lenka.

- Na jakikolor? – chciał wiedzieć Alan.

- Naczerwony – powiedział Szymek.

- Nie. Nabiały – sprostowała Ada.

- A po co? –ponownie spytała Lenka.

- Będziemy znimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani.

- Tylkowojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.

- Alejesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazjimożemy nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego majapomaszerujemy przez całe osiedle.

- Dostaniemyprezenty? – zapytał Hubert.

- To DzieńFlagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek.

Hubert sięnaburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczaćprezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie sąani flagami, ani chorągiewkami.

Wszyscylubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałemprzystąpili do pracy.
Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste.Wymagało szczególnej uwagi. Ci, którzy zagapili się
i zamalowali na czerwonowięcej niż połowę chorągiewki, musieli malować od nowa. Bo przecież chorągiewka
w polskich barwach powinna być tylko w połowie czerwona. Ada też nie od razubyła zadowolona ze swojej pracy.

- Dobrze, żena chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne dowykonania – pocieszyła ją Lenka.

- Muchy też– dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylkoczerwony pas
na białej chorągiewce.

W Dniu Flagiprzedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu.Każde dziecko
niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę.Dzieci machały nimi, aż furczało.
Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, żewszyscy, ona także, robią coś bardzo ważnego.
Żałowała, że nie widzą jej rodzicei Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie z podziwem patrzyli
na maszerujących.

- O, widzę,że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski. Adaczuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało – czerwoną chorągiewką iże jest Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie.

- Będziewtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała.

- Naszechorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka.

Ada i Lenkapodniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom.Niech wiedzą,
że Polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.

Rozmowa na temat opowiadania.

Spróbujcieodpowiedzieć na pytania.

- Po coprzedszkolaki malowały flagi?

- Jak czułasię Ada maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?

- Z czegobyła dumna?

Ćwiczenia z tekstem.

Kochani!Przeczytajcie samodzielnie bądź z pomocą rodzica tekst umieszczony podilustracjami do opowiadania.

Przedszkolaki!Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja,wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę oPolskiej tożsamości oraz symbolach narodowych.

Flaga składasię z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego. Pierwszy symbolizujeczystość i niepokalanie, drugi odwagę i waleczność. Oficjalnie flaga zostałauznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskęniepodległości.

Zachęcam doobejrzenia filmu edukacyjnego „Polskie symbole narodowe. Mały Polak”.

Link do filmu:

https://www.youtube.com/watch?v=xQk8p7XY23A

Wykonanie chorągiewki z kolorowego papieru.

Potrzebnebędą: paski białego i czerwonego papieru, klej i patyczek (taki jak dobalonów).

Kochani!Sklejcie paski papieru i doklejcie patyczek. Chorągiewka na Dzień Flagi gotowa!

Zabawa plastyczna „Zamek z rolek”.

Zachęcam dowykonania zamku z rolek z wykorzystaniem filmu edukacyjnego „Jak zrobić zamek zrolek?” Przedszkolaki zaproście do wspólnego działania rodziców i rodzeństwo.

Link do filmu:

https://www.youtube.com/watch?v=qCLNyutUJTs

Miłej zabawy!!!